Wanneer je zoekt, vind je het niet. Wanneer je vanuit je ooghoeken kijkt, is het ineens daar. Zo gaat het zo vaak wanneer ik op pad ben.

Ik ben gek op botten en schedels. Wanneer ik aan het wandelen ben kijk ik altijd wel om me heen of ik toevallig iets tegenkom. Soms gebeurd dit, soms ook niet. Soms neem ik het mee, soms ook niet.

Ik vind het belangrijk om me in het moment verbonden te voelen met de vondst. Voelt het goed om het mee te nemen? Dan doe ik het. Wilt het daar blijven? Dan laat ik het daar. Het is belangrijk om respect te hebben voor de omgeving en alles wat daar leeft en gestorven is.

Ik wil geen kruiden, schedels, stenen, dierenvellen en vleugels waarmee ik geen verbinding voel of waaraan ik geen vragen heb gesteld. Als mens zijn we zo materialistisch geworden, dat we soms vergeten waar het vandaan komt of welke invloed we op die plek hebben. Een manier om ons dieper en opnieuw te verbinden met de natuur is door open te staan voor de giften die op ons pad komen.

Ik ben dankbaar voor deze vondst.