Nu ik de nodige opleidingen heb afgerond en de nodige volgers heb via mijn Social Media ontstaat er een steeds sterker gevoel om dienstbaar te zijn. Ik weet dat ik een goede achtergrond en genoeg vaardigheden en kennis heb om dit te delen. Toch is er altijd een deel van mij wat zich zo 'egoïstisch' voelt om de ruimte in te nemen.

"Wie ben ik om te zeggen hoe iets zit?"
"Ben ik wel goed genoeg?"

Vanuit ontzag voor mijn teachers en de natuur heb ik de neiging om mezelf kleiner te maken dan dat ik ben. En dat terwijl dit niet persé om mij draait, maar om dat wat me zo dierbaar is; de natuur en de verbinding die we daarmee hebben. Het zijn de herinneringen aan het directe contact tussen al die verschillende soorten en gebruiken waar mijn hart voor klopt. In alle puurheid.

Ik weet dat het welkom is om mijn liefde voor het geleerde en de inzichten te delen. En al wordt het niet geliefd, zelfs dan is het heel welkom omdat het uit mijn hart komt, het niemand schaad en het trouw is aan mij. Soms zou ik best een portie 'f*ck it', of misschien juist wel een 'f*ck yes' uit de diepte van mijn hart kunnen gebruiken.

En ik weet dat ik niet de enige ben...

En er is nooit een moment waarop je er 100% klaar voor bent. Je hebt altijd je vrije wil. Er is niemand die tegen je gaat zeggen dat je het MOET doen. En zelfs dan zou ik ook nog zo recalcitrant zijn dat ik daar tegenin zou gaan. Het enige wat dus overblijft is om het bange deel veilig in mijn armen te sluiten en de eerste voetstappen te zetten naar het uitdragen van dat wat me zo dierbaar is. Vanuit erkenning en zachtheid. Niet alleen voor mezelf, maar ook naar buiten toe, als een uitnodiging aan degenen die verlangen naar dat waarvan ik weet dat ik het met liefde faciliteren kan.

Reflectievraag:
Durf jij naar je ingevingen te leven?
Waarin houd je jezelf nog klein?

Agenda

Ik geef cursussen, wandelingen, cirkels en 1:1 sessies die gericht zijn op het versterken van de verbinding met jezelf, elkaar en de Aarde. De komende activiteiten zijn te vinden in de agenda.