Hechten aan het donker

Als ik iets heb geleerd de afgelopen tijd... Is dat je je kunt het hechten aan het donker.

Ik voel diepe liefde voor het donker.
Voor de schaduwen.
 Voor de onderwereld.

Ik hou van het ontwarren van patronen
van analyseren, de diepte in, graven, innerlijke reizen
Van geschiedenis en de schemering en de nacht

Ik herken trauma in gezichten
In lichamen
In systemen

Ik hou van het kruipen door de modder
Van de smaak van Aarde in mijn mond
Van woede, rouw, tranen en rauwheid
Het is iets wat een deel van mijn pad is
Wat mij geheeld heeft
Waar ik in heel

Maar waar ik niet bewust van was,
Was dat mijn liefde hiervoor
Me daar hield

In cirkels van "eerst nog moeten helen"
In cirkels van "niet in mijn lichaam willen zijn"
In cirkels van eindeloze emoties
Meer nog dan die van mij alleen
Ik droeg het leed van de wereld op mijn schouders
En dat koste zoveel energie

Nu ik er op terug kijk was ik een soort van super sensitief healend rupsje-nooit-genoeg en vergat ik mezelf daarvoor te beschermen, als een soort automatische respons in overdrive. Dat was vermoeiend. Mijn eigen ruimte werd steeds kleiner tot dat ik er letterlijk ziek van werd.

En nu ik de hechting hiermee losser maak ontstaat er ruimte...
Ruimte voor eigenheid, plezier en creatie.

Je zit maar kort in je lichaam
Natuurlijk is ruimte voor rouw, tranen en woede belangrijk
Maar wat ik zelf over het hoofd zag
Was de kracht van plezier

Écht plezier is tegenwoordig schaars
En dat maakt het zo fckng heilig

Jouw leven, jouw plezier, jouw lichaam, is heilig
Net zo heilig als het schaduwwerk
Even productief, even helend

Over IJzerkruid

Ik geef diverse activiteiten die in thema staan van de verbinding met jezelf, elkaar en de Aarde. Deze vind je in de agenda. Je mag me ook altijd een berichtje sturen via contact voor meer informatie of bij interesse in 1:1 sessies.